προσϐασανίζω

πρόσϐασις

προσϐατός
πρόσϐασις, εως (ἡ) [ᾰ] moyen de s’approcher, accès, abord, Thc. 7, 45 ; au plur. Eur. Ph. 181.
Étym. προσϐαίνω.