πρόσχω

πρόσχωμα

προσχώννυμι
πρόσχωμα, ατος (τὸ)
1 atterrissement, Eschl. Pr. 847 ; Str. 598 ||
2 remblai, chaussée, terrasse élevée contre (le mur d’une ville assiégée) Spt. 2 Reg. 20, 15.
Étym. προσχώννυμι.