προσεκτραγῳδέω-ῶ

προσεκτραχηλίζω

προσεκτυφλόω-ῶ
προσ·εκτραχηλίζω [ᾰ] rompre en outre le cou, acc. Arr. Epict. 3, 7, 16 ; au pass. Sext. M. 11, 179.