προσκλύζω

προσ·κλύζω, briser ses flots, abs. Xén. Cyr. 6, 2, 22 ; τινί, Pol. 5, 59, 5, ou πρός τι, Plut. Dio. 24, briser ses flots contre qqe ch., baigner qqe ch. de ses flots ; fig. Luc. Am. 53.