προσκόπτω

προσκορής

προσκοροδοφαγέω-ῶ
προσ·κορής, ής, ές :
1 act. qui rassasie, qui cause la satiété, Luc. D. mort. 26, 2 ||
2 pass. rassasié, dégoûté, Hld. 3, 4.
Étym. π. κόρος.