προσκρεμάω-ῶ

προσκρίνω

πρόσκρισις
προσ·κρίνω [] :
1 adjuger : τί τινι, DL. 1, 74 ; Jos. B.J. proœm. 4, qqe ch. à qqn ||
2 rapprocher, d’où au pass. être rapproché, réuni, amalgamé, Anaxag. fr. 12 Mullach.