προσκυνήσιμος

προσκύνησις

προσκυνητέον
προσκύνησις, εως (ἡ) [ῠ] prosternation, adoration, Plat. Leg. 887e ; au plur. Arstt. Rhet. 1, 5, 9, etc.
Étym. προσκυνέω.