προσκυνητής

προσκύπτω

προσκυρέω-ῶ
προσ·κύπτω, se pencher vers, Ar. Vesp. 608 ; Plat. Rsp. 449b ; avec πρός et l’acc. Plat. Euthyd. 275e ; Luc. Nec. 21 ; Ath. 181f.