προσμολεῖν

προσμολυϐδοχοέω-οῶ

πρόσμονος
προσ·μολυϐδοχοέω-οῶ, fondre en outre du plomb, Eratosth. (Eutoc. ad Archim. Sph. et cycl. p. 94, 10 Heiberg).
Étym. π. μόλυϐδος.