προσοδεύω

προσοδιακὸς πούς

προσοδικός
προσοδιακὸς πούς (ὁ) pied de deux longues et une brève, Héph. p. 84, 11 ; ῥυθμός, Plut. M. 1141, ou στίχος, DH. Comp. 4, rythme ou vers prosodiaque (‒ ‒ ⏑ ⏑ ‒ ⏑ ⏑ ‒).
Étym. προσόδιον, v. προσόδιος.