προσουδίζω

προσουρέω-ῶ

πρόσουρος
προσ·ουρέω-ῶ (impf. -εούρουν, f. -ουρήσομαι) pisser contre ou sur, dat. Dém. 1257, 18 ; Arstt. Mir. 146, etc. ; fig. Ar. Ran. 95.