προσφάγιον

πρόσφαγμα

προσφάζω
πρόσφαγμα, ατος (τὸ)
1 victime offerte en sacrifice, Eur. Hec. 41, I.T. 243, etc. ; Plut. Thes. c. Rom. 2 ; au plur. en parl. d’une seule victime, Eur. Hec. 265 ||
2 sacrifice, Eschl. Ag. 1278 ; Eur. Tr. 624.
Étym. προσφάζω.