πρόσπτωσις

προσπυνθάνομαι

προσπυρόω-ῶ
προσ·πυνθάνομαι (f. προσπεύσομαι, ao. 2 προσεπυθόμην, etc.) interroger en outre, Arstt. Soph. el. 13, 3 ; Pol. 15, 16, 3 ; Plut. Alex. 60 ; Mach. (Ath. 349a), etc.