πρόσρηξις

πρόσρησις

προσρήσσω
πρόσρησις, εως ()
1 facilité d’abord, Eur. I.A. 341, etc. ; parole adressée à qqn, salutation, Xén. Hier. 8, 3, etc. ||
2 dénomination, nom, Plat. Pol. 258a, 306e, etc. ||
3 qualification, attribut, Arstt. An. pr. 1, 2, 1.
Étym. *προσέρω.