προστρέχω

προσ·τρέχω (f. προσδραμοῦμαι, ao. 2 προσέδραμον, etc.) courir vers : τινί, Ar. Av. 759 etc. ; Xén. An. 4, 3, 10 ; ou πρός τινα, Plat. Rsp. 440a, vers qqn ; abs. Xén. Cyr. 7, 1, 15, etc. ; Dém. 586, 4, etc. ; avec idée d’hostilité, s’élancer contre, avec πρός et l’acc. Xén. Cyr. 5, 4, 47 ; fig. se mettre du côté de, dat. Pol. 26, 3, 4, etc. ; πρὸς τὴν ἀλήθειαν, Pol. 17, 15, 2, se rapprocher de la vérité.