προστήκω

προσ·τήκω (seul. pf. intr. προστέτηκα) se fondre, se consumer, Soph. Tr. 836 ; fig. avec le dat. Plut. M. 524d, 600c ; El. V.H. 3, 31, etc. ; au pass. (ao. 2 προσετάκην) [ᾰ] se fondre sur, se consumer sur, acc. Soph. Tr. 833 ||