προσηνῶς

προσήπω

προσηχέω-ῶ
προ·σήπω :
1 tr. faire pourrir auparavant, Arstt. H.A. 8, 5, 5 ||
2 intr. au pf. 2 προσέσηπα, pourrir auparavant, Gal. 16, 761.