προτερηγενής

προτέρημα

προτέρησις
προτέρημα, ατος (τὸ) supériorité, avantage, mérite supérieur, Pol. 16, 20, 6 ; particul.
1 victoire, Pol. 1, 9, 7 ; 2, 10, 6 ; DS. 3, 71 ||
2 crédit, honneur, réputation, Spt. Jud. 4, 9.
Étym. προτερέω.