προθλάω-ῶ

προθνῄσκω

Προθόη
προ·θνῄσκω (f. προθανοῦμαι, ao. 2 προέθανον)
1 mourir avant, gén. Luc. Par. 50 ; abs. mourir auparavant, Thc. 2, 52 ; Luc. Tox. 60 ||
2 mourir pour, gén. Eur. Alc. 383, 684, etc. ||
E Ao. 2 contr. προὔθανον, Eur. Her. 590.