προτρέφω

προτρέχω

προτρίϐω
προ·τρέχω (f. -δραμοῦμαι, ao. προὔδραμον, etc.)
1 courir en avant, Xén. An. 1, 5, 2 ; Ant. 122, 1 ||
2 devancer en courant, gén. Xén. An. 5, 2, 4 ; fig. courir plus vite que, gén. Isocr. 11a ; devancer de beaucoup, gén. Th. H.P. 8, 7, 7.