προωρισμένως

πρόωρος

πρόωσις
πρό·ωρος, ος, ον, prématuré, précoce, Plut. M. 101f ; Anth. 7, 643, etc. ; neutre adv. πρόωρον, Luc. Am. 21, prématurément.
Étym. π. ὥρα.