πρυμνήσιος
πρυμνήτηςπρυμνήσιος, α, ον, de
la poupe, Eur. H.f. 479 ; τὰ πρυμνήσια (s. e.
σχοινία) amarres d’un navire,
Il. 1, 436 ;
Od. 2, 418 ;
9, 137 ; 15,
286, etc. ; Eschl. Ag. 984 ; Eur. I.T. 1352 ; Plut. Luc. 12 ; fig. dernières
ressources, Anth. 12,
159 ; τὸ πρυμνήσιον, Syn. 228a, amarre.
Étym.
πρύμνα.