πρωϊσπορέω-ῶ

πρωΐσπορος

πρωΐτατα
πρωΐ·σπορος, ος, ον, seul. cp. πρωϊσπορώτερος, qu’on sème de bonne heure, Th. H.P. 8, 1, 3.
Étym. πρωΐ, σπείρω.