πρῴραθε

πρῴραθεν

πρῳρατεύω
πρῴραθεν [ᾱ] adv. de la proue, Pd. P. 4, 39 ; 10, 81 ; Thc. 7, 36, etc. ; ἐκ πρῴραθεν, Thcr. Idyl. 22, 11 ; ἀπὸ πρῴραθεν, Q. Sm. 14, 378, m. sign. ||
E Ion. πρῴρηθεν, Q. Sm. l. c.
Étym. πρῷρα, -θεν.