πρωθήϐη

πρωθήϐης

πρωθύστερος
πρωθ·ήϐης, ου, adj. m. qui est dans la première jeunesse, Il. 8, 518 ; Od. 8, 263 ; Anth. App. 306 ; Luc. D. mort. 5, 2, etc.
Étym. πρῶτος, ἥϐη.