πρωτοτόκος

πρωτότοκος

πρωτότομος
πρωτό·τοκος, ος, ον, premier-né, Anth. 9, 213 ; Spt. 2 Reg. 19, 43, etc. ; NT. Luc. 2, 7 ; fig. le premier, le chef, Spt. Ps. 88, 28 ; NT. Col. 1, 15, etc.
Étym. πρ. τεκεῖν.