ψαλμῳδία

ψαλμῳδός

ψάλσις
ψαλμ·ῳδός, οῦ (ὁ) qui chante des psaumes, Spt. 1 Par. 6, 33 ; Sir. 50, 10, 18 (var. ψαλτῳδοί); Clém. 289.
Étym. ψαλμός, ᾠδή.