Ψαπφώ

ψάρ

ψᾶρος
ψάρ, gén. ψαρός (ὁ) [ᾱ] étourneau, oiseau, Il. 16, 583 ; 17, 755 ; Q. Sm. 8, 387 ; 11, 218 ; Antiph. (Com. fr. 3, 145); Plut. M. 972f, etc. ||
E Ion. et épq. ψήρ, Il. Q. Sm., ll. cc.
Étym. Étymol. incert.