ψέγω

ψέγω (f. ψέξω, ao. ἔψεξα, pf. inus. ; pf. pass. ἔψεγμαι) blâmer, Plat. Leg. 634c, blâmer qqe ch. ; p. opp. à αἰνεῖν, Thgn. 641 ; Eschl. Ag. 1403 ; à ἐπαινεῖν, Xén. Ages. 11, 4, Œc. 16, 7 ; Plat. Phædr. 247d, etc. ; joint à αἰτιᾶσθαι, Plat. Gorg. 518d; à μισεῖν, Xén. Ages. 6, 5, etc. ; abs. Eur. Andr. 419 ; ψ. τινά, Eschl. Ag. 186, Xén. An. 7, 7, 43, etc. blâmer qqn ; ψ. τι, Xén. Eq. 6, 5, blâmer qqe ch. ; τινὰ περί τινος, Plat. Theæt. 177b ; ou περί τι, Plat. Leg. 634c ; διά τι, Plat. Prot. 346c ; ἐπί τινι, Xén. Hell. 6, 5, 49, blâmer qqn de qqe ch. ; τινί τι, Plat. Rsp. 672a, reprocher qqe ch. à qqn ; τί τινος, Plat. Leg. 672a; τι περί τι, Plat. Leg. 634c ; τι διά τι, Xén. Eq. 6, 5, blâmer qqe chose au sujet de qqe ch. ; avec double acc. τινά τι, Att. blâmer qqn de qqe ch. ἃ ψέγουσι τὸν Ἔρωτα, Plat. Phædr. 243c, ce qu’ils reprochent à l’Amour ; ψέγειν τινὰ διὰ τοῦτο ὅτι, Plat. Prot. 346c, etc., ou simpl. ψ. τινὰ ὅτι, Xén. Mem. 4, 4, 14, etc. ; Isocr. 409d ; ou ψ. τινὰ ὡς, avec l’inf. Plat. Gorg. 517b, blâmer qqn de ce que, reprocher que, etc. ; ψ. τινά avec l’inf. Plat. Rsp. 404d, m. sign. ; ψ. τινὰ εἰ, Xén. Hell. 6, 5, 51, blâmer qqn si ou de ce que, etc. ; au pass. être blâmé, Thc. 5, 86 ; Plat. Rsp. 538a.