ψεκτικός

ψεκτός

ψέλιον
ψεκτός, ή, όν, blâmable, Plat. Crat. 416d ; Arstt. Nic. 2, 9, 8, etc. ; Pol. 3, 4, 1 et 7.
Étym. vb. de ψέγω.