Ψελλός

ψελλότης

Ψένωφις
ψελλότης, ητος (ἡ) défaut de celui qui prononce mal certains sons (différ. de τραυλότης, bégaiement), Arstt. Probl. 11, 30 ; Plut. M. 963c, etc.
Étym. ψελλός.