ψευδόμαντις

ψευδό·μαντις, εως (ὁ, ἡ) faux devin, faux prophète, Hdt. 4, 69 ; Eschl. Ag. 1195 ; Soph. O.C. 1097 ; Eur. Or. 1667 ; Luc. D. mort. 14, 5 ; au fém. en parl. de la Pythie, Plut. M. 860d.