ψευστήρ

ψεύστης

ψεύσω
ψεύστης, ου ()
1 menteur, trompeur, Il. 24, 261 ; Hdt. 7, 209 ; τινός, Soph. Ant. 1195, en qqe ch. ; cf. Arstt. Nic. 4, 7, 12 ; Anth. 12, 70 ||
2 adj. mensonger, Pd. N. 5, 53 ; ψ. τύμϐος, Anth. 7, 275, tombeau simulé, cénotaphe ||
E Acc. dor. ψεύσταν [] Anth. 7, 275.
Étym. ψεύδω.