ψεύστης
ψεύσωψεύστης, ου
(ὁ)
1 menteur, trompeur,
Il. 24, 261 ;
Hdt. 7, 209 ;
τινός, Soph.
Ant. 1195, en
qqe ch. ; cf. Arstt. Nic. 4, 7, 12 ; Anth.
12, 70 ||
2 adj. mensonger, Pd.
N. 5, 53 ;
ψ. τύμϐος, Anth.
7, 275, tombeau simulé, cénotaphe
||
E Acc. dor. ψεύσταν
[ᾱ] Anth. 7, 275.
Étym.
ψεύδω.