ψίνομαι

ψίξ

ψίττα
ψίξ, gén. ψιχός (ἡ) [ῑ] mie, miette, Plut. M. 77e; Arét. Cur. m. acut. 2, 11 ; A. Aphr. Probl. 1, 40, etc.
Étym. ψίω.