ψοφητικός

ψοφητικός, ή, όν, qui émet un son, qui crie, gronde, etc. en parl. d’animaux (p. opp. aux ζῷα ἄφωνα ou φονήεντα) Arstt. H.A. 1, 1, 29 ; en gén. en parl. de choses, Arstt. An. 2, 11, 8, etc.