πταρμικός, ή, όν, qui
fait éternuer, sternutatoire,
Gal.
2, 883 ; ἡ
πταρμική, Diosc. 2, 192 ; Gal. 13, 222, ptarmique,
plante qui
fait éternuer ; abs. τὰ πταρμικά, Hpc.
Aph. 1255 ;
Arstt. Probl.
39, 9, remèdes qui provoquent
l’éternuement.
Étym.
πταρμός.