πυελίς

πύελος

πυελώδης
πύελος, ου (ἡ) [‽] cavité, creux, particul. :
1 auge, mangeoire, Od. 19, 553 ||
2 baignoire, Hpc. Acut. 395 ; Ar. Eq. 1060, etc. ||
3 sarcophage, Th. Lap. 60 ||
E [ῡ] Od. l. c. ; [ῠ] Ar. l. c.
Étym. probabl. pré-grec.