πῦαρ

πυγαῖος

πυγαλγίας
πυγαῖος, α, ον [] des fesses ; τὸ πυγαῖον, Archipp. (Sch.-Ar. Eq. 424) fesse ; τὸ πυγαῖον ἄκρον, Hdt. 2, 76, ou τὸ πυγαῖον, Hpc. Art. 823 ; Arstt. H.A. 9, 35, etc. le croupion.
Étym. πυγή.