πυράκανθα

πυρακτέω-ῶ

πυρακτόω-ῶ
πυρ·ακτέω-ῶ (seul. impf. ἐπυράκτεον) [ῠ] mettre dans le feu, faire rougir ou durcir au feu, acc. Od. 9, 328.
Étym. π. ἀκτός, vb. d’ἄγω ; sel. d’autres, de *πυρακτός, vb. de *πυράζω.