Πυραλλίς

πυραμητός

Πυράμια
πυρ·αμητός, οῦ () [ῡᾱ]
1 récolte du froment, moisson, Arstt. H.A. 6, 17, 15 ; Th. H.P. 7, 6, 2 ||
2 époque de la moisson, Damocr. (Gal. 14, 94).
Étym. πυρός, ἀμάω.