πυρεῖον

πυρεκϐόλος

πυρεκτικός
πυρ·εκϐόλος, ος, ον [ῠ] qui lance ou fait jaillir du feu, A. Aphr. Probl. 1, 38, etc.
Étym. πῦρ, ἐκϐάλλω.