πυρέτιον

πυρετός

Πυρετός
πυρετός, οῦ (ὁ) [ῠ]
1 chaleur ardente, ardeur, Il. 22, 31 ||
2 fièvre, Ar. Vesp. 1038 ; Plat. Tim. 86a ; Arstt. Probl. 1, 55, 3.
Étym. πῦρ.