πυργοφορέω-ῶ

πυργοφόρος

πυργοφύλαξ
πυργο·φόρος, ος, ον, qui porte une tour, en parl. d’éléphants, Plut. M. 307b ; Hld. 9, 16 ; en parl. de Cybèle, Anth. 5, 260.
Étym. πύργος, φέρω.