πυργώδης

πύργωμα

πύργωσις
πύργωμα, ατος (τὸ) ouvrage en forme de fortification, Oracl. (Hdt. 7, 140); Eur. Ph. 287 ; au plur. Eschl. Sept. 30, 251, 469, etc.
Étym. πυργόω.