πύρινος

πύρινος, η, ον [ῠῐ] de feu, enflammé, ardent, Arstt. An. 3, 13, 1, etc. ; fig. Pol. 35, 1, 1.

πύρινος, η, ον [ῡῐ] de blé, de froment, Eur. fr. 374 Nauck ; Xén. An. 4, 5, 31 ; Arstt. Probl. 1, 37, 1 ; Th. H.P. 8, 4, 1.