πύρπνοος-ους

πύρ·πνοος-ους, οος-ους, οον-ουν, c. πυρίπνοος, Eschl. Pr. 371 ; Sept. 493, 511 ; Eur. El. 474, etc. ; π. βέλος, Eschl. Pr. 917, le trait enflammé, c. à d. la foudre lancée.