Πυρρόλοχος

πυρροπίπης

πυρροποίκιλος
πυρρ·οπίπης, ου [ῑ] adj. m. qui guette les blonds, avec jeu de mots sur πυροπίπης, Ar. Eq. 407.
Étym. π. ὀπιπεύω.