πυρρογένειος

πυρρόθριξ

πυρροκόραξ
πυρρό·θριξ, -τριχος (ὁ, ἡ) [ῐχ] aux cheveux ou aux poils roux, Eur. I.A. 225 ; Sol. (Arstt. Rhet. 1, 15).
Étym. π. θρίξ.