πῆλαι

πηλαῖος

Πήλαμος
πηλαῖος, α, ον :
1 fait de boue ou d’argile, Man. 4, 292 ||
2 qui vit dans la fange, en parl. d’un poisson. Pahs. 4, 34, 2.
Étym. πηλός.