πηλαμυδεῖον

πηλαμύς

πήλαξ
πηλαμύς, ύδος (ἡ) [ᾰῠδ] palamyde, sorte de thon appelé aussi κορδύλη, κύϐιον ou ὄρκυνος, Soph. fr. 446 ; Arstt. H.A. 6, 17, 11 ; Ath. 116e, 303b.
Étym. pré-grec.